خرما میوه خوراکی گونه های خاصی از نخل خرما به ویژه خرما است.
از زمان های قدیم، خرما به عنوان یک ماده غذایی بسیار ارزشمند مورد استفاده انسان ها بوده است.
خرما پیارم هرمزگان معمولا به عنوان میوه خشک به بازار عرضه می شوند؛ محبوب ترین انواع خرما – دگلت نور و مجخول – به صورت صنعتی در کشورهایی با آب و هوای گرم کشت می شود.
ارتفاع نخل گونه خرما به 15 تا 26 متر (گاهی 30 متر) می رسد؛ درختان در سال چهارم شروع به میوه دادن می کنند، اما اولین تولید محصولات قابل بازار پس از 5 تا 6 سال به دست می آید و در همان زمان به ازای هر درخت 8 تا 10 کیلوگرم خرما دریافت می کنند.
در سن 13 سالگی، عملکرد 60-80 کیلوگرم در هر درخت است.
در ارقام اصلاح شده و مزارع با افزایش تراکم کاشت، عملکرد 100-150 کیلوگرم در هر درخت با برداشت ناخالص 11-17 تن در هکتار امکان پذیر است.
متوسط برداشت ناخالص جهانی 5 تن در هکتار است. نخل خرما به مدت 60 تا 80 سال عملکرد بالایی دارد.
خود این میوه – خرما – نوعی دروچه دراز به طول 8 سانتی متر و عرض تا 4 سانتی متر است که می تواند تا دمای 14- درجه سانتی گراد را تحمل کند.
خرما نیز مانند سایر میوه های خشک محصولی پرکالری است. ارزش حرارتی خرما بیش از 200 کیلو کالری در 100 گرم است.
استفاده از خرما در بیماری های قلبی عروقی، سرماخوردگی مفید است و همچنین به عادی شدن دستگاه گوارش کمک می کند.
افسانه ای وجود دارد که خرما حاوی کل مجموعه ای از مواد لازم برای تغذیه مناسب انسان است.
در تعدادی از افسانه ها و افسانه ها آمده است که مردم برای چندین سال فقط خرما و آب می خوردند.
داده ها رکورد سطح شاخص گلیسمی (معیار نسبی تأثیر کربوهیدرات های موجود در غذا بر تغییرات سطح قند خون) را دارند.
به همین دلیل، افراد مبتلا به دیابت باید استفاده از این محصول را محدود کنند.