کلنی زنبورهای عسل شامل 50000 شهروند در یک کندو عسل کف باز در فصل اوج تابستان است.
چیزی که در نگاه اول به نظر می رسد یک ورشکستگی است.
در واقع یک ابر ارگانیسم به خوبی سازماندهی شده است.
همه اعضای ایالت، اعم از ملکه، کارگر یا هواپیمای بدون سرنشین، یک هدف را دنبال می کنند.
تضمین بقای مستعمره و فرزندان آن.
برای اینکه آنها به این هدف برسند، بین زنبورهای عسل تقسیم بندی روشنی از نقش ها وجود دارد.
زندگی زنبور عسل – کلنی زنبورها – ملکه هر کلنی فقط یک ملکه دارد.
او تا 5 سال عمر می کند، در این مدت او تنها کسی است که از فرزندان مراقبت می کند و هم اتاقی های خود را در کندو با یک داروی فیزیولوژیکی، ماده ملکه کنترل می کند.
مانند کارگران، ملکه ها (همچنین به عنوان ملکه شناخته می شوند) در ابتدا از سلول های تخم بارور شده رشد می کنند.
با این حال، در تمام مرحله لاروی، آنها با شیره ای که توسط زنبورهای پرستار تولید می شود، ژل رویال مغذی تغذیه می شوند و در سلول های به اصطلاح ملکه خودشان پرورش می یابند.
هنگامی که اولین ملکه پس از حدود 16 روز از تخم بیرون آمد، او یک بار از نیش خود برای کشتن زنبورهای رقیب استفاده می کند .
به هر حال، در کلنی زنبورها فقط یک ملکه وجود دارد.
سپس او با هواپیماهای بدون سرنشین به پرواز عروسی خود می رود و تا 10 میلیون اسپرم را در کیسه منی خود جذب می کند.
او سپس روزانه تا 2000 تخم بارور شده و بارور نشده را در سلول های نوزادی که برای این منظور در نظر گرفته شده است می گذارد.
این تا 200000 قطعه در یک فصل است. کارگران از تخمهای بارور شده رشد میکنند و ملکه جدید، و هواپیماهای بدون سرنشین از تخمهای بارور نشده بیرون میآیند.
ملکه علاوه بر تخم گذاری، از فرمون ها برای کنترل اتفاقاتی که در کلنی می افتد استفاده می کند.
این ماده از رفتار یادگیری کارگران حمایت می کند، آنها را در کنار هم نگه می دارد – حتی در هنگام ازدحام – رشد تخمدان ها و پرورش ملکه های جدید را سرکوب می کند.
پهپادها را در فصل جفت گیری جذب می کند.