La belle Epoque، که در همان سالهای اول قرن بیستم تحت نشانه‌های مد بالای فرانسوی خود را نشان داد، بسیاری از غرور زنانه را پذیرفت.
از کت تا لباس های دیگر، هر اینچ پارچه گلدوزی شده است، با توری، پر، مروارید، نوارهای تزئینی یا ردیفی از دکمه های پارچه ای که بازوها را از آرنج تا مچ در آغوش می گیرند، تزئین شده است.
ساعت، همچنین به دلیل مدی که نیاز به آستین بلند دارد، همچنان از گردنبند آویزان است و صفحه آن گاهی اوقات با یک درب کوچک پنهان می شود که آن را بیشتر شبیه به آویز می کند.
با این حال، باید گفت که در سال های اول قرن، زنان نیازی به ساعت curren زنانه برای اندازه گیری زمان داشتند.
در واقع، بسیاری از اوقات، ژست مربوط به عجله مانند خواندن ساعت ها می تواند به عنوان بی سبکی تعبیر شود.
ساعت
تنها در دهه 1920، تأیید اولیه ساعت مچی که توسط افسران در طول جنگ جهانی اول استفاده می شد، مدل های دستبند نیز در بین عموم زنان محبوب شد که شروع به نمایش آن کردند، حتی اگر یک بار دیگر فقط به عنوان جواهری باشد.
در سالهای اولیه قرن بیستم در Bienne، برن و مهمتر از همه، ژنو، کارگاه های مختلفی به طور تخصصی در ایجاد کیف برای ساعت های دستبند در نظر گرفته شده برای مشتریان زن راه اندازی شد.
چندین جواهرساز نیز در بررسی شکل و سبک مدل های جدید قیمتی شرکت دارند.
در پاریس، حوالی سال 1906، لویی کارتیه، که برای مدتی منحصر به فردترین مشتریان بین المللی را تسخیر کرده است، ساعت مچی تزئین شده روی قاب با الماس های صورتی و برخی مدل های پلاتین و نگین های رنگی را ارائه می دهد، اما در آتلیه زیبای جواهرساز پاریس.
در Rue de la Paix، نمونه های دستبند ساخته شده با سخاوت زیادی از جواهرات به راحتی خریدار پیدا نمی کنند.
