پس از صیقل دادن، برنج بیشتر حاوی کربوهیدرات و فیبر، ید، آهن، منیزیم و فسفر کم و مقدار کمی پروتئین و چربی است.
پروتئین‌ها و ویتامین‌های گروه B و ویتامین‌های E و K به‌ویژه در پوست نقره‌ای دانه برنج یافت می‌شوند که در حین پرداخت از بین می‌روند.
با این حال، پولیش لازم است، زیرا پوست همچنین حاوی چربی است که در آب و هوای گرمسیری به راحتی خراب می شود.
برنج بدون پوست ارزش غذایی به طور قابل توجهی بالاتر از نوع پوست کنده آن است.
با این حال، اگر برنج لنجان درجه یک تنها غذا برای مدت طولانی باشد، بیماری های ناشی از کمبود مانند بری بری، کمبود ویتامین B1، ممکن است رخ دهد.
با این حال، به همراه سبزیجات، گوشت و ماهی، یک غذای با ارزش و کم چرب است.
این فقط غلات نیست که مفید است: حیوانات خانگی همچنین می توانند با سبوس، بلغور و کاه برنج تغذیه شوند.
از کاه برنج نرم و نرم در شرق آسیا برای ساخت کلاه و کفش استفاده می شود.
پوسته ها (پوسته دانه) به عنوان مواد پرکننده و بسته بندی تشک عمل می کنند.
نشاسته لباسشویی از برنج شکسته ساخته می شود، مانند چسب و پودر.
الکل را می توان از برنج نیز تقطیر کرد، مانند شنپ برنج، آراک لیکور برنج یا شراب برنج ژاپنی
برنج غذای اصلی نیمی از جمعیت جهان است. 90 درصد برنج کشت شده در سراسر جهان در آسیا مصرف می شود.
حدود 150 کیلوگرم برنج سرانه و سالانه در آسیا مصرف می شود. از سوی دیگر، در آمریکا فقط یازده کیلوگرم است، در آلمان فقط کمتر از پنج کیلوگرم.
بین سال های 1960 تا 1990، تولید برنج جهان دو برابر شد.
امروزه سالانه بیش از 700 میلیون تن برنج برداشت می شود.
دلیل این افزایش بسیار زیاد عملکرد، پرورش ارقام جدید برنج و بهبود روش های کشت و برداشت به عنوان بخشی از به اصطلاح “انقلاب سبز” است.
این اصطلاح از دهه 1960 برای توصیف تلاش برای استفاده فشرده تر استفاده می شود.
