کفش های پاشنه بلند برای مردان در طول تاریخ در بسیاری از فرهنگ های مختلف یافت شده است.
کفش های پاشنه دار در اصل توسط مردان پوشیده می شد و در تاریخ زندگی ایرانیان قرن دهم و مصری ها در 3500 سال پیش از میلاد یافت شده است.
در حالی که این سبک از کفش در ابتدا برای نیازهای مردان طراحی شده بود، در قرن 18 زنان شروع به استفاده از کفش های پاشنه بلند در مد خود کردند.
کفش‌های پاشنه بلند امروزی برای مردان، زنان و افراد غیر باینری به عنوان یکی از لوازم اصلی مد به بازار عرضه می‌شوند.
چه کسی کفش پاشنه بلند را اختراع کرد؟
در تاریخچه کفش پاشنه بلند زارا، مشخص نیست که آیا فرد خاصی مسئول اختراع کفش پاشنه بلند است یا خیر.
برای یافتن اینکه چه کسی کفش‌های پاشنه بلند را اختراع کرده است، مهم است که فرهنگ‌هایی را که از کفش‌های پاشنه بلند مشابه آنچه که با استانداردهای مدرن شناخته شده است استفاده می‌کردند، نگاه کنید.
فرهنگ‌هایی که بیشتر از کفش‌های پاشنه‌دار استفاده می‌کنند، ایرانی‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها هستند.
تاریخچه کفش های پاشنه بلند طولانی و متنوع است.
ایرانیان قرن هفدهم (ایران امروزی) از کفش های پاشنه بلند در ظرفیت نظامی استفاده می کردند.
شاه عباس اول، پادشاه ایرانی، سواره نظام زیادی را علیه امپراتوری عثمانی رهبری کرد. سواران او از کفش های پاشنه دار استفاده می کردند تا بتوانند در رکاب اسب های خود بایستند.
پاشنه ها به آنها کمک می کرد تا پایدار بمانند و تیر و کمان را موثرتر پرتاب کنند. این کفش های ایرانی توسط اشراف اروپایی پذیرفته شد.
از پاشنه های یونان باستان یا کوتورنی برای تئاتر استفاده می شد.
این کفش های پاشنه دار بیشتر شبیه صندل های سکو هستند.
کف این پاشنه‌ها اغلب از چوب پنبه ساخته می‌شد و از ارتفاع برای بالا بردن شخصیت‌هایی استفاده می‌شد که مهم‌ترین در تولید تئاتر تلقی می‌شدند.
در طول دوره زمانی که بیشتر برای یافتن این سبک کفش رایج بود، بازیگران تئاتر به طور سنتی همه مرد بودند.
نوعی پاشنه در ترکیه در ابتدا فقط برای زنان ایجاد شد. این کفش ها که به chopines معروف بودند، کفش های پلتفرمی بودند.
